Wolfram metaliczny, którego nazwa wywodzi się ze szwedzkiego – tung (ciężki) i sten (kamień), stosowany jest głównie w postaci spiekanych węglików wolframu. Węgliki spiekane lub metale twarde, jak się je często nazywa, to klasa materiałów wytwarzanych przez „scalanie” ziaren węglika wolframu w matrycy spoiwa z metalicznego kobaltu w procesie zwanym spiekaniem w fazie ciekłej.
Obecnie wielkość ziaren węglika wolframu waha się od 0,5 mikrona do ponad 5 mikronów, a zawartość kobaltu może dochodzić do około 30% wagowych. Ponadto dodanie innych węglików może również zmieniać właściwości końcowe.
Rezultatem jest klasa materiałów, które charakteryzują się
Wysoka wytrzymałość
Wytrzymałość
Wysoka twardość
Zmieniając wielkość ziaren węglika wolframu i zawartość kobaltu w osnowie, a także dodając inne materiały, inżynierowie mają dostęp do klasy materiałów, których właściwości można dostosować do różnych zastosowań inżynieryjnych. Obejmuje to zaawansowane technologicznie narzędzia, części eksploatacyjne i narzędzia dla budownictwa, górnictwa oraz sektora naftowo-gazowego.
Produkty z węglika wolframu powstają w wyniku procesu metalurgii proszków, w którym wykorzystuje się głównie proszki węglika wolframu i kobaltu. Zazwyczaj skład mieszanek będzie wynosić od 4% kobaltu do 30% kobaltu.
Głównym powodem wyboru węglika wolframu jest wykorzystanie wysokiej twardości, jaką wykazują te materiały, co opóźnia zużycie poszczególnych elementów. Niestety, karą związaną z wysoką twardością jest brak wytrzymałości i siły. Na szczęście wybierając kompozycje o większej zawartości kobaltu, obok twardości można osiągnąć wytrzymałość.
Wybierz niską zawartość kobaltu do zastosowań, w których nie oczekuje się, że element będzie narażony na uderzenia, aby uzyskać wysoką twardość i wysoką odporność na zużycie.
Wybierz wysoką zawartość kobaltu, jeśli zastosowanie wiąże się z wstrząsami lub uderzeniami, i uzyskaj większą odporność na zużycie niż większość innych materiałów, w połączeniu z odpornością na uszkodzenia.
Czas publikacji: 29 lipca 2022 r