Jako reprezentatywny produkt końcowy ogniotrwałego wolframu, stop wolframu o wysokim ciężarze właściwym ma doskonałe właściwości ekranujące oprócz cech nieradioaktywności, wysokiej gęstości, wysokiej wytrzymałości, wysokiej twardości i dobrej stabilności chemicznej i jest szeroko stosowany w kolimatorach, strzykawkach , tarcze ekranujące, lejki ekranujące, puszki ekranujące, koce ekranujące, defektoskopy, kraty wielolistkowe i inne produkty ekranujące.
Właściwość ekranująca stopu wolframu oznacza, że materiał zapobiega promieniowaniu takiemu jak promieniowanie rentgenowskie γ, rentgenowskie i β. Zdolność przenikania promieni jest ściśle związana ze składem chemicznym, strukturą organizacyjną, grubością materiału, środowiskiem pracy i innymi czynnikami tworzywo.
Ogólnie rzecz biorąc, zdolność ekranowania stopu miedzi wolframowej i stopu wolframowo-niklowego jest nieco inna przy tym samym stosunku surowców, mikrostrukturze i innych czynnikach. Gdy skład chemiczny jest taki sam, wraz ze wzrostem zawartości wolframu lub zmniejszeniem zawartości związanego metalu (takiego jak nikiel, żelazo, miedź itp.), skuteczność ekranowania stopu jest lepsza; Wręcz przeciwnie, właściwości ekranujące stopu są gorsze. W tych samych innych warunkach, im większa grubość stopu, tym lepsza skuteczność ekranowania. Ponadto odkształcenia, pęknięcia, załamania i inne defekty poważnie wpływają na skuteczność ekranowania stopów wolframu.
Skuteczność ekranowania stopu wolframu mierzy się metodą Monte Carlo w celu obliczenia wydajności stopu w zakresie ekranowania promieni rentgenowskich lub metodą eksperymentalną w celu pomiaru efektu ekranowania materiału stopowego.
Metoda Monte Carlo, zwana także metodą symulacji statystycznej lub metodą testów statystycznych, jest numeryczną metodą symulacji, której przedmiotem badań jest zjawisko prawdopodobieństwa. Jest to metoda obliczeniowa wykorzystująca metodę badania próbnego w celu uzyskania wartości statystycznej w celu oszacowania nieznanej wielkości charakterystycznej. Podstawowe etapy tej metody są następujące: skonstruowanie modelu symulacyjnego zgodnie z charakterystyką procesu bojowego; Określ wymagane dane podstawowe; Stosuj metody, które mogą poprawić dokładność symulacji i szybkość zbieżności; Oszacuj liczbę symulacji; Skompiluj program i uruchom go na komputerze; Przetwórz statystycznie dane i podaj wyniki symulacji problemu oraz oszacowanie jego dokładności.
Czas publikacji: 29 stycznia 2023 r